Για να δείτε πιο πολλά άρθρα ψυχολογίας πιέστε εδώ.
Για να δείτε σύντομες απαντήσεις σε ψυχολογικά ερωτήματα πιέστε εδώ.
Ο «χημικός εγκέφαλος» είναι ο όρος που χρησιμοποιείται συχνά για να περιγράψει μια διανοητική συννεφιά που αναφέρεται σε περίπου 30 τοις εκατό των ασθενών με καρκίνο που υφίστανται χημειοθεραπεία.
Όταν ο εγκέφαλός μας δεν είναι προσηλωμένος στην εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων βρίσκεται για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου σε μια κατάσταση που ονομάζεται “περιπλάνηση”, στην οποία το μυαλό είναι ελεύθερο να περιπλανηθεί χωρίς συγκέντρωση. Η εναλλαγή μεταξύ αυτών των δύο φάσεων ενεργοποίησης είναι εντελώς φυσιολογική. Στο λεγόμενο «χημικό εγκέφαλο» σύμφωνα με ερευνητές αυτό που συμβαίνει, είναι ότι ο εγκέφαλος είναι χρόνια σε μια ηλεκτροφυσιολογική κατάσταση παρόμοια με εκείνη της «περιπλάνησης», σαν να έχει κολλήσει ουσιαστικά σε αυτήν την φάση.
Εδώ βλέπουμε ότι η προσοχή, η πνευματική ευελιξία, ο χρόνος αντίδρασης, η ταχύτητα επεξεργασίας πληροφοριών, η οπτικοχωρική μνήμη καθώς επίσης και η κινητική και λεκτική λειτουργία επιβραδύνονται σημαντικά και όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια της χημικής θεραπείας, τόσο περισσότερο θα επηρεαστούν. Η χημειοθεραπεία θα μπορούσε επίσης να προκαλέσει μείωση της φαιάς ουσίας σε όλο τον εγκέφαλο και σε περιοχές των συνδέσμων ιστού .
Γυναίκες που έκαναν χημειοθεραπεία και μελετήθηκαν από ερευνητές ήταν πραγματικά ανίκανες να διατηρήσουν την συνεχή προσοχή. Με άλλα λόγια, ακόμη και όταν ασχολούνταν με την εκτέλεση ενός έργου και ως εκ τούτου προσπαθούσαν να συγκεντρωθούν, υπήρχαν τεράστιες περιοχές του εγκεφάλου που δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν.
Οι ερευνητές είδαν ότι, σε σύγκριση με εκείνες που δεν υποβάλλονται σε καμία θεραπεία ο εγκέφαλος είχε μια μεγαλύτερη τάση όχι μόνο να αποσπαστεί από το έργο στο οποίο θα έπρεπε να επικεντρωθεί, αλλά και να χαλαρώνει. Στην πραγματικότητα, όταν ζητήθηκε από τις γυναίκες να μην επικεντρωθούν πουθενά, αλλά να αφήσουν το μυαλό τους ελεύθερο να περιπλανηθεί, το μυαλό τους ήταν πολύ πιο δραστήριο από ό, τι στις άλλες γυναίκες.
Οι επιδράσεις της χημειοθεραπείας και της ακτινοθεραπείας στη λειτουργία του εγκεφάλου έχουν μελετηθεί εδώ και αρκετό καιρό. Μετά τη θεραπεία διαταραχές μπορούν να εξαφανιστούν γρήγορα. Όταν επιμένουν περισσότερο, ποικίλλουν πολύ από το πρόσωπο σε πρόσωπο και η συγκεκριμένη σχέση τους με τη θεραπεία είναι δύσκολο να καθιερωθεί επειδή δεν είναι γνωστή η γνωστική κατάσταση του ασθενούς πριν από τη διάγνωση και τη θεραπεία.
Η μέτρηση της προσοχής κατά την εκτέλεση ενός έργου όπως διεξήχθη στη μελέτη, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο για την αξιολόγηση των γνωστικών ελλειμμάτων που έχει αναφερθεί από τους ασθενείς προκειμένου να διακρίνει τις διαταραχές της υποκειμενικής προσοχής από εκείνους που καθορίζονται από τη ζημιά του εγκεφάλου. Η ανώμαλη διακύμανση μεταξύ των φάσεων της συγκέντρωσης και των φάσεων της περιπλάνησης θα μπορούσε, στην πραγματικότητα, να είναι ένας σημαντικός λειτουργικός δείκτης των γνωστικών αποτελεσμάτων που συνδέονται με τη χημειοθεραπεία.
Η χημειοθεραπεία σε έναν ασθενή ογκολογίας μπορεί να θεραπεύσει τον καρκίνο αλλά προκαλεί τοξικότητα που σχετίζεται άμεσα με τις εκτελεστικές λειτουργίες και γνωστικές δεξιότητες, με άλλα λόγια προκαλεί τον «χημικό εγκέφαλο.» που τόσο έχει βασανίσει τον ασθενή. Αυτά τα προβλήματα όμως μπορούν να ξεπεραστούν ή να καλυτερέψουν με την πάροδο του χρόνου. Για αυτό ο κάθε ασθενής πρέπει να πληροφορεί ακριβώς τον γιατρό του για αυτά τα γνωστικά συμπτώματα.
Για να δείτε σύντομες απαντήσεις σε ψυχολογικά ερωτήματα πιέστε εδώ.
Copyright Tomyalo.com. All Rights Reserved.
This work may not be copied, reproduced, or used without written permission by the author.
Με επιφύλαξη παντός δικαιώματος, το έργο αυτό δεν μπορεί ν’ αντιγραφεί, αναπαραχθεί ή να χρησιμοποιηθεί χωρίς γραπτή άδεια από το συγγραφέα!
Αναρτήθηκε στις 16/10/2018